วาเลนไทน์ก็คือวันธรรมดาวันนึง

ไม่เคยรอ ไม่เคยนี้ด ไม่เคยคิดว่าเห้ยแบ่บ ชั้นต้องได้ดอกไม้ ได้ช้อกโกแลตรูปหัวใจ ต้องได้ไปดินเนอร์มุ้งมิ้ง เห่นโล๊ว์ นี่มันชีวิตจิงค่ะ ไม่ใช่นิยายการ์ตูนตาหวานอ่ะพี้ชายยย

แฟนก็เป็นผู้ชาย ที่เป็นผู้ชายจริงๆ แบ่บ วาเลนไทน์ไม่เคยให้ดอกไม้ หรือเรียกว่าไม่เคยให้อะไรเลยจิดีกว่า แม้แต่วันเกิดยังให้เป็นเงินสด คืออยากได้ไรไปซื้อเอางี้

แต่ระหว่างดอกไม้กะเงินสด นี่ขอเป็นเงินดีกว่านะ นี่ชอบเงิน (มองบนค่ะ: คนอ่าน)

ไม่ๆ พูดเล่น ที่จริง เงินซื้อเราไม่ได้

ถ้าไม่เยอะ

แต่เราก็ชอบนะ ชอบดอกกุหลาบ ชอบช้อกโกแลต วันดีคืนดี อยากได้กุหลาบ ก็ซื้อเอง ดอกละ 5 บาท จบ ทำไมต้องรอใครมาซื้อให้ ชอกโกแลตนี่อยากกินเมื่อไหร่ก็ซื้อกิน ปกติ ไม่ต้องรอวาเลนท่ายยเหนอะ วันดีคืนดีอยากดินเนอร์ ก็ชวนกันไป ดินเนอร์หมูจุ่มส้มตำ

มันไม่สำคัญว่ากินอะไร สำคัญว่ากินกับใครตะหาก #กินข้าวกับที่รักกินกับอะไรก็อร่อย

อย่างว่าอ่ะเนอะ คนเรามีวิธีแสดงความรักไม่เหมือนกัน ของเราอาจจะเป็นหญิงออกแมนๆเตะบอลคุยกัน การแสดงความรักของเราก็เป็นในแบบเรา ถึงแฟนเราจะไม่แสดงออกความรักด้วยการให้ดอกไม้วาเลนไทน์ (ซื้อมาโดนด่าแน่ แพงก็แพงซื้อมาเพื่อ) ไม่มีอะไรโรแมนติค แต่สำหรับเรา การแสดงความรักความห่วงใยและการเอาใจใส่ของเค้าที่มีต่อเราในอิก 364 วันที่เหลือ มันมีค่าและโ_ตรโรแมนติก

แค่การที่กินไอติมกะทิถ้วยเดียวกันละเค้าตักลูกชิดที่เราชอบให้เรากินก่อน ทั้งๆที่เค้าก็ชอบเหมือนกันน้าน เรากลับรู้สึกว่า เห๋ย โ_ตรโรแมนติกอ่ะ หรือ แม้แต่การที่นั่งกินข้าวกันแล้วเค้าจับก้านใบบัวบกสองสามก้านรวมกันส่งให้เรา (คือเราพยายามกินเพื่อช่วยรักษาเรื่องหลอดเลือด) เรารู้สึกว่า แ_่รง โรแมนติกชิ_หาย ช่อใบบัวบกนี่โรแมนติกกว่าได้ช่อกุหลาบอิก

เพื่อนๆ ชอบบอกว่า ตุ๊กตาโชคดี มีพระเอกอยู่ข้างๆ

ถ้าจะโชคดี คงโชคดีอย่างนึงที เราเจอคนที่ "พอดี" กับเรา

โดยไม่ต้องพยายามอะไร นอกจากรักษาสิ่งที่เรามีไว้

หลายคนพยายามตามหารักแท้ ตามหาคนที่เพอร์เฟค

รักแท้ ไม่เคยมี

คนที่เพอร์เฟคก็ไม่เคยมี

โลกนี้ไม่เคยมีอะไรที่เพอร์เฟค แม้แต่ตัวเราเอง

มีแต่คนที่ "พอดี" กับ "ไม่พอดี" แค่นั้น

เพราะต่อให้เจอคนที่เพอร์เฟคแค่ไหน

แต่ไม่ "พอดี" กับเรา

หรือเรายังไม่รู้สึกว่าเค้า "ดีพอ"

หรือ...เราเองที่ยัง "ไม่พอ"

คนดีๆ คนนั้น ก็ยังไม่ใช่ "คนที่ใช่" อยู่ดี

#เพราะทุกวันคือวาเลนไทน์



ตต.