ฉันตายไปแล้ว
เมื่อชีวิตนำพามาถึงจุดที่....
รู้สึกว่า....
โลกใบนี้
ไม่มีอะไรให้น่าค้นหาอีกแล้ว
ไม่ใช่เพราะเราพบคำตอบทุกอย่างให้กับชีวิตแล้ว
แต่เพราะ เรารู้สึกว่า
ทุกอย่างบนโลกนี้
ไม่มีสิ่งที่...........
"น่าค้นหา"
อีกต่อไป
สิ่งที่น่าค้นหามากกว่าการมีชีวิตอยู่
คือ
อะไรคือ
สิ่งที่อยู่หลัง "ความตาย"??
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ ถามคำถามนี้กับตัวเอง
"ชีวิตหลังความตายเป็นยังไง?"
จะเหมือนกับที่ฉันคิดไหม?
ฉันนั่งพิมพ์บันทึกสุดท้าย
มีแก้วเบียร์หนึ่งใบวางอยู่ข้างๆ
ฉันยกมันขึ้นมา
กรอกมันลงไปจนหยดสุดท้าย
โดยหวังว่าหลังจากนี้ฉันจะหลับไป
แล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมา
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันหวังแบบนั้น
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันร้องไห้เพราะมัน
ร้องไห้เพราะความคิดแบบนั้น
ฉันพร้อมแล้วจริงเหรอ??
ฉันพร้อมที่จะทิ้งชีวิต
ทิ้งผู้คน
ทิ้งทุกอย่างในชีวิตไป
โดยไม่รู้ว่ามีอะไรที่รอฉันอยู่
แล้วทุกวันนี้ ฉันหลงเหลืออะไรบ้าง
??
ฉันทิ้งความคิดทุกอย่างไว้ตรงนั้น
พาตัวเองเข้านอน
แล้วฉัน....
ก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
อย่างที่ฉันต้องการ
ฉันตื่นขึ้นมา ไม่สิ ฉันไม่ได้ตื่น
ฉันแค่...ไม่เคยหลับอีกเลย นับแต่นั้น
ฉันเห็นโลกใบเดิม ที่ไม่เหมือนเดิม
โลกที่ต่างออกไป
โลกที่ ฉันอยากทำอะไรก็ได้
อยากไปไหนก็ได้
โลกที่ โดดเดี่ยว และว่างเปล่า
โลกที่ ไม่ต้องรับรู้อะไร
ไม่ต้องแบกรับอะไร
ฉันตายแล้ว
ใช่....ฉันตายแล้ว
นี่เรียกว่า "ตายแล้ว" ใช่ไหม??
ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ในที่เดิมของฉัน
วนเวียน อยู่ที่เดิม ซ้ำๆ
ฉันชอบยืนมองท้องฟ้า มองพระจันทร์ มองดาว
อย่างที่เคยเป็น
ไม่มีใคร
มีเพียงตัวฉัน
คนเดียวเท่านั้น
กระทั่ง
มีใครบางคนเข้ามา
เข้ามาในที่ของฉัน
ไม่นะ! นี่คือโลกของฉัน
ห้ามเข้ามาในโลกของฉัน!
แต่สุดท้าย...ฉันก็ทำได้แค่
ยอมรับที่จะอยู่ในโลกของฉัน
ที่มีใครต่อใคร
วนเวียนเข้ามา
อยู่ในโลกของฉัน
แม้ฉันจะอยากเก็บมันเอาไว้
เป็นโลกส่วนตัวของฉันคนเดียว
แต่แล้ววันนึง
ฉันก็พบว่า
ฉันแค่ฝัน
ฉันแค่ฝันไป
ฉันยังอยู่ตรงนี้
ตรงที่มีใครต่อใคร
ไม่ต้องพบกับความโดดเดี่ยวอีกต่อไป
ไม่มีใครก้าวก่ายโลกส่วนตัวฉันอีกแล้ว
ฉันกลับมาอยู่ตรงนี้
ตรงที่....
รอให้ถึงวันที่....
ฉันจะได้กลับไป
อยู่ในโลกส่วนตัวของฉัน...
โลกที่...จะเป็นโลกสุดท้ายของฉัน
ที่ฉันคงไม่ได้กลับมา
ใช่..."โลกแห่งความตาย"
ตต.
รู้สึกว่า....
โลกใบนี้
ไม่มีอะไรให้น่าค้นหาอีกแล้ว
ไม่ใช่เพราะเราพบคำตอบทุกอย่างให้กับชีวิตแล้ว
แต่เพราะ เรารู้สึกว่า
ทุกอย่างบนโลกนี้
ไม่มีสิ่งที่...........
"น่าค้นหา"
อีกต่อไป
สิ่งที่น่าค้นหามากกว่าการมีชีวิตอยู่
คือ
อะไรคือ
สิ่งที่อยู่หลัง "ความตาย"??
ฉันนั่งอยู่ตรงนี้ ถามคำถามนี้กับตัวเอง
"ชีวิตหลังความตายเป็นยังไง?"
จะเหมือนกับที่ฉันคิดไหม?
ฉันนั่งพิมพ์บันทึกสุดท้าย
มีแก้วเบียร์หนึ่งใบวางอยู่ข้างๆ
ฉันยกมันขึ้นมา
กรอกมันลงไปจนหยดสุดท้าย
โดยหวังว่าหลังจากนี้ฉันจะหลับไป
แล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมา
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันหวังแบบนั้น
กี่ครั้งแล้ว ที่ฉันร้องไห้เพราะมัน
ร้องไห้เพราะความคิดแบบนั้น
ฉันพร้อมแล้วจริงเหรอ??
ฉันพร้อมที่จะทิ้งชีวิต
ทิ้งผู้คน
ทิ้งทุกอย่างในชีวิตไป
โดยไม่รู้ว่ามีอะไรที่รอฉันอยู่
แล้วทุกวันนี้ ฉันหลงเหลืออะไรบ้าง
??
ฉันทิ้งความคิดทุกอย่างไว้ตรงนั้น
พาตัวเองเข้านอน
แล้วฉัน....
ก็ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
อย่างที่ฉันต้องการ
ฉันตื่นขึ้นมา ไม่สิ ฉันไม่ได้ตื่น
ฉันแค่...ไม่เคยหลับอีกเลย นับแต่นั้น
ฉันเห็นโลกใบเดิม ที่ไม่เหมือนเดิม
โลกที่ต่างออกไป
โลกที่ ฉันอยากทำอะไรก็ได้
อยากไปไหนก็ได้
โลกที่ โดดเดี่ยว และว่างเปล่า
โลกที่ ไม่ต้องรับรู้อะไร
ไม่ต้องแบกรับอะไร
ฉันตายแล้ว
ใช่....ฉันตายแล้ว
นี่เรียกว่า "ตายแล้ว" ใช่ไหม??
ฉันยังอยู่ตรงนี้ อยู่ในที่เดิมของฉัน
วนเวียน อยู่ที่เดิม ซ้ำๆ
ฉันชอบยืนมองท้องฟ้า มองพระจันทร์ มองดาว
อย่างที่เคยเป็น
ไม่มีใคร
มีเพียงตัวฉัน
คนเดียวเท่านั้น
กระทั่ง
มีใครบางคนเข้ามา
เข้ามาในที่ของฉัน
ไม่นะ! นี่คือโลกของฉัน
ห้ามเข้ามาในโลกของฉัน!
แต่สุดท้าย...ฉันก็ทำได้แค่
ยอมรับที่จะอยู่ในโลกของฉัน
ที่มีใครต่อใคร
วนเวียนเข้ามา
อยู่ในโลกของฉัน
แม้ฉันจะอยากเก็บมันเอาไว้
เป็นโลกส่วนตัวของฉันคนเดียว
แต่แล้ววันนึง
ฉันก็พบว่า
ฉันแค่ฝัน
ฉันแค่ฝันไป
ฉันยังอยู่ตรงนี้
ตรงที่มีใครต่อใคร
ไม่ต้องพบกับความโดดเดี่ยวอีกต่อไป
ไม่มีใครก้าวก่ายโลกส่วนตัวฉันอีกแล้ว
ฉันกลับมาอยู่ตรงนี้
ตรงที่....
รอให้ถึงวันที่....
ฉันจะได้กลับไป
อยู่ในโลกส่วนตัวของฉัน...
โลกที่...จะเป็นโลกสุดท้ายของฉัน
ที่ฉันคงไม่ได้กลับมา
ใช่..."โลกแห่งความตาย"
ตต.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น