เรื่องเล่าหลังตีหนึ่ง ตอนที่1

นานมาแล้ว ตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ วันนึงบังเอิญไปเจอเพื่อนสนิทสมัยเรียนที่ไม่ได้เจอกันนาน นางชวนคุย ชวนอยู่เป็นเพื่อนรอจนนางเลิกงาน แล้วนางก็บอกว่าเพิ่งย้ายมาอยู่คนเดียวให้ไปนอนเป็นเพื่อนนางหน่อย นี่ก็ไป กะเพื่อนอีกคน ก่อนเข้าหอก็แวะเช่าหนังเข้าไปดูกัน

พอไปถึงห้อง จู่ๆเพื่อนอีกคนก็เปลี่ยนใจกลับไปก่อน เลยเหลือนี่กะนางเจ้าของห้องสองคน ก็เปิดหนังดูกัน และเรื่องแรกที่ดูคือ "คนผีปีศาจ" จำไม่ได้ว่าตอนนั้นใครเป็นคนเลือกมา ถ้าจำได้จะด่าสักหน่อยนึง ถ้าคนที่เคยดูหนังเรื่องนี้น่าจะพอจำได้ว่ามันหลอนประมาณไหน หนังจะออกโทนมืดๆ ดำๆ เกือบทั้งเรื่อง แรกๆหนังก็ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ มีฉากที่ต้องลุ้น ฉากที่เล่นกะอารมณ์บ่อยๆ เราก็ดูกันไปเรื่อยๆ เงียบๆ จนมาถึงตอนนึงที่หนังกำลังบิ้ว นักแสดงกำลังใส่อินเนอร์ ดนตรีประกอบมาอะไรมา เรานี่ลุ้นสุดขีด ขบฟันแน่น แล้วจู่ๆ

โผละ!!

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงชะนีสองนางกรี้ดแหวกความเงียบขึ้นมาพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย น่าจะกรี้ดดังไปถึงบ้านหลังสุดท้ายในซอยเลยก็ว่าได้

สิ้นเสียง ชะนีสองตัวก็มุดอยู่ใต้ผ้าห่ม "อร๊ายยย อะไรวะ เสียงอะไรวะ อร๊ายยย" สักพักก็มีความ....

ก้อกๆๆ 

e ดอก!! พิมพ์ถึงตรงนี้ มีเสียงเคาะประตูสามที นี่หยุดกึก หัวใจเต้นโครมๆ

สักพัก ก้อกๆๆ เห้ย ของจริง เดินไปดูตาแมว เห้ย ไม่เห็นใคร เชี่ยละ

และแล้ว ลุงยามก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาในรัศมีตาแมว

โหยลุง! มาได้เวลาจังนะเนี่ย รถกรีดร้องอยู่ข้างล่าง ไปปราบนางด่วน

โอเค ต่อๆ...

สิ้นเสียง ชะนีสองตัวก็มุดอยู่ใต้ผ้าห่ม "อร๊ายยย อะไรวะ เสียงอะไรวะ อร๊ายยย" สักพักก็มีความเกี่ยงกันไปเปิดไฟ เกี่ยงกันไปมาอยู่ใต้ผ้าห่ม สักพักอีเพื่อนเลวก็เปิดดดผ้าห่มขึ้นสุดพลัง แล้วพุ่งตัวไปกดสวิทซ์ไฟใกล้ๆที่นอนพร้อมเสียงโหยหวนของชะนี

พอเปิดไฟ ทุกอย่างเงียบ พากันมองหาต้นเสียง มันคือ...เสื้อกันหนาวตัวโคร่งที่แขวนอยู่มุมสุดของห้องหล่นจากเบื้องสูงลงมากองอยู่บนพื้น ก็ชวนงงกันอยู่เพราะไม่รู้ว่าร้อยวันพันปีอยู่ดีๆ ทำไมจึงหล่นลงมา ช่างเป็นเวลาที่เหมาะเหม็ง

หลังจากนั้นก็เลิกดู สักพักก็ปิดไฟนอน แต่นี่นอนไม่หลับก็เลยเปิดหนังที่เช่ามาอีกเรื่องนั่งดูคนเดียว คือ "the war of the worlds" หนังเรื่องนี้ออกโทนดำมืดกว่าเรื่องแรกอีก แถมปิดไฟดู อีเพื่อนหลับกรนไปแล้ว ระหว่างที่ดูห้องก็จะมืดอยู่ตลอดเว จะมีแสงจ้าขึ้นมาเล็กน้อยเป็นพักๆ หนังเรื่องนี้เงียบมาก นั่งดูไปบางครั้งก็มีเสียงกุกๆกักๆ อยู่ตรงหน้า แถวๆข้างทีวี แต่คิดว่าคงเป็นหนูเป็นไรมั้งเลยไม่สนใจ สักพักเสียงดัง ครื้ดดด ดังมาจากหน้าห้องน้ำ เหมือนเสียงลากอะไรหนักๆ นี่ก็พยายามเพ่งไปในความมืด แต่ไม่เห็นอะไร ก็คิดในใจนะว่า "อะไรวะ" แต่ก็ทำเป็นนั่งดูหนังเฉยๆไป จน Disc1 จบ คือเกลียดโมเม้นท์นี้มาก พอแผ่นจบจากที่ห้องมืดๆสลัวๆ คราวนี้มืดสนิทเลยจ่ะ มันบีบหัวใจมากก็ตอนที่พยายามจะเปลี่ยนแผ่นแล้วแผ่นไม่ยอมเล่นเนี่ยแหละ เครื่องเล่นวีซีดีมันก็ดันมีตั้งสามถาด อะไรของมันไม่รู้ นี่กดปุ่มนู่นนี่รัวๆ อยากให้หนังเริ่มฉายไวๆ อยากให้ห้องสว่าง ใจเต้นมากเหมือนแข่งกับอะไรซักอย่าง พอแผ่นเริ่มเล่น เห้อ ถอนใจโล่ง

ฝืนนั่งดูจนจบเรื่อง ก็ปิดแล้วนอน ลักษณะเตียงคือเป็นเตียงไม้มีหัวเตียงทั่วไป หัวเตียงตั้งชิดกับผนังห้อง ซึ่งผนังเป็นผนังเรียบไม่มีหน้าต่าง พอนอนลงยังไม่ทันจะหลับเลย ในขณะที่ภายในห้องเงียบสนิท รอบตัวไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ จู่ๆ รู้สึก...เหมือน...มีอะไรบางอย่าง มาวนๆอยู่ตรงหน้าผาก ลักษณะการวนเป็นวงกลม น้ำหนักประมาณ...มีคนจับปอยผมหนาๆ มาวนๆ ย้ำไปย้ำมาอยู่ตรงหน้าผาก

คือ...นี่แบ่บ นอนนิ่ง ตัวแข็ง หลับตาแน่น อยากกลับบ้านมาก แต่ไม่กล้าลุกไป พยายามนอนนิ่งๆ ไม่ให้ เอ่อ...มัน หรืออะไรก็ตาม รู้ว่าเรารู้สึกอะไร แต่หัวใจไปอยู่ตาตุ่มแล้ว ก็ไม่รู้ว่าอยู่อย่างนั้นนานแค่ไหน กระทั่งเช้าเลยรีบเผ่นกลับบ้าน กลัวเพื่อนกลัวเลยไม่เล่าอะไร แต่แอบถามนางตอนหลังว่า อยู่คนเดียวเคยเจออะไรแปลกๆป่ะ นางบอกเจอทุกวัน ก็เลยชวนไปนอนเป็นเพื่อนไง

e ดอกกกกกกก เลวมาก ตั้งแต่นั้นมา ไม่ไปนอนห้องมันอีกเลย

"ผีมันไม่ค่อยรู้ว่ามันมีตัวตน ถ้าไม่อยากเจอ ก็อย่าให้มันรู้ว่ามันมีตัวตน"---อาร์ม/คนผีปีศาจ