ความรักไม่เคยทำให้คนตาบอด

ความรักไม่เคยทำให้คนตาบอด
แต่คนเราต่างหากที่ยอมตาบอด..เพื่อความรัก..

 
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร
แต่คนเราต่างหาก
ที่ทำร้ายกันเอง
และโทษว่าเป็นเพราะ..ความรัก..  


บางครั้งเวลาเรารักใครสักคน
เราไม่รู้หรอกว่าเค้าดีหรือไม่ดี
เรารู้แค่ว่า เรารักเค้า
หรือบางที เราก็รู้ทั้งรู้ว่าเค้าไม่ดี
แต่เราก็ยอมปิดตาตัวเอง.. 
เพื่อที่จะรักษาความรุ้สึก
และเพื่อให้ความรักยังคงอยู่.. 

 
แต่ว่า..เมื่อเวลาผ่านไป
เมื่อเราโตพอที่จะยอมรับความจริง
เมื่อเราเข็มแข็งพอที่จะเผชิญกับความเป็นจริง
เมื่อเราพร้อมที่จะเปิดตา
และเริ่มมองถึงความเป็นจริง..


โลกของความเป็นจริงอาจจะไม่ได้สวยงาม
ความรัก..อาจจะไม่ได้มีแต่เรื่องสวยงามเสมอไป
เราอาจจะไม่โชคดีเกิดมาเพื่อได้พบแต่ความรักที่ดีๆ
เกิดมาเพื่อพบกับเจ้าชาย
ที่ทำให้คนธรรมดาอย่างเรากลายเป็นเจ้าหญิง
และอาจจะไม่มีคำว่า "และพวกเค้าก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข"
เหมือนอย่างในนิทาน.. 


มุมมองความรักของคนเราเปลี่ยนไปได้ทุกวัน
เมื่อวานอาจจะมองว่าความรักสวยงาม
ทำให้โลกเปลี่ยนสี..และทำให้ชีวิตง่ายขึ้น
แต่วันนี้..อาจมองว่าความรักช่างโหดร้าย
และไม่อยากมีความรักอีกแล้ว 

และเมื่อถึงพรุ่งนี้..

เพียงแค่หนึ่งนาทีต่อจากนี้ไป
ณ ตอนนี้ก็จะกลายเป็นอดีตไปแล้ว
หมายถึง..เราย้อนกลับมาไม่ได้อีกแล้ว
และอีกหนึ่งนาทีข้างหน้า
เราก็ไม่รู้ว่าความคิดเราจะเปลี่ยนไปแค่ไหน..


เวลาก็เป็นแค่เรื่องของเข็มที่หมุนวนไปมา
เวลาไม่เคยบอกอะไรได้เลย
เวลาไม่เคยบอกว่าเราจะรู้จักใครมากขึ้น
เวลาไม่เคยทำให้เราลืมสิ่งร้ายๆที่ผ่านมา
เวลาไม่ได้การันตีว่า..อะไรๆจะเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยน..




นี่คือความรักของเรา ในมุมๆนึง..
ณ วันที่ 22 มี.ค. 2010


ตต.