เรื่องเล่าหลังตี 1 ตอนที่ 4: โอ

หนังสงครามในทีวีกำลังยิงกันดังสนั่นไปทั้งห้อง อ้นและขิมต่างคนต่างตั้งอกตั้งใจดูไม่มีใครพูดจา กระทั่งฉากต่อสู้จบลง ห้องทั้งห้องกลับสู่ความเงียบ ซึ่งนั่นทำให้ได้ยินเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมาเบาๆ ขิมกับโอมองหน้ากัน ก่อนจะลุกขึ้นพร้อมๆ กันแล้วเดินไปยังหน้าห้องนอน

"เปิดทีวีเสียงดังเห็นป้ะหลานตื่น" ขิมหันมาพูดพลางตีแขนอ้นเบาๆ ขณะเดียวกับที่อ้นเปิดประตูห้องนอนที่แง้มอยู่เข้าไป

ภาพที่เห็นคือ โอนั่งอยู่ในความมืด ท่ามกลางหุ่นยนต์ที่เรียงรายอยู่ตั้งแต่เมื่อวาน แต่ตอนนี้หุ่นยนต์เหล่านั้นได้ถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย โอกำลังชูหุ่นยนต์ตัวนึงขึ้นๆ ลงๆ ทำเสียงต่อสู้ ตรงหน้ามีหุ่นยนต์อยู่แถวหนึ่ง ขณะที่ตรงข้ามกับโอมีหุ่นยนต์ตั้งเรียงกันอีกแถวหนึ่ง คล้ายๆ หุ่นยนต์สองฝั่งกำลังต่อสู้กัน โอทำท่าเหมือนกำลังต่อสู้กับหุ่นยนต์ฝั่งตรงข้าม ที่เหมือนมีใครสักคนควบคุมหุ่นยนต์พวกนั้นอยู่

ไฟในห้องสว่างวาบ โอหันมาหาทั้งสอง ยกหุ่นยนต์ขึ้นลง ยังทำเสียงต่อสู้อย่างสนุกสนาน

"โอทำไมมานั่งเล่นคนเดียวมืดๆ แบบนี้หละครับ" อ้นเอ่ยกับหลานพร้อมลูบหัวเบาๆ
"เล่นกับเพื่อน" โอตอบแต่ยังสนใจอยู่กับหุ่นยนต์
"เพื่อนไหน" อ้นถามปนขำ
โอเงยหน้าจากหุ่นยนต์ชี้มือน้อยๆ ไปที่ระเบียง
อ้นเงยหน้ามองตามนิ้วมือเล็กๆ ของโอ รวมทั้งขิมที่ยืนมองอยู่ข้างหลัง

"ไม่เห็นมีใครเลย ป่ะไปนอนดีกว่านะ ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้น้าขิมจะพาไปเที่ยว"

ทั้งสามคนเข้านอนพร้อมกัน แต่เมื่อปิดไฟจู่ๆ โอก็พูดขึ้นมาว่า

"เค้าไม่ง่วงหรอ"
"อะไรนะ โอหมายถึงใครครับ" อ้นถามหลาน
"เค้า" โอพูดพลางชี้ไปที่ระเบียง "ทำไมไม่ง่วง"
"นอนดีกว่านะ ดึกแล้ว หลับตาซะคนเก่ง" ขิมตัดบท
โอรีบหลับตาปี๋ทันที

ขิมหันมากอดโอไว้ จากนั้นอ้นจึงหันมากอดโอบ้างพร้อมกับเอามือไปกุมมือขิมไว้ ทั้งสองคนมองหน้ากันไม่พูดอะไร กระทั่งต่างคนต่างหลับไป


.............................................................................................


อากาศเริ่มร้อนอีกแล้ว ขิมนอนกระสับกระส่าย จนในที่สุดก็ตื่นขึ้นมา เมื่อหันไปมองข้างๆ ก็ไม่เจอโอ แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของโอดังมา เหมือนกำลังวิ่งไล่จับกับใครอยู่ข้างนอก

"น้าหลานคู่นี้ลุกมาวิ่งไล่จับอะไรกันกลางดึก" ขิมนึกในใจ
แต่เมื่อจะเอนกายลงนอนอีกครั้งก็หันไปมองที่กองผ้าห่มตรงที่โอเคยนอนอยู่ ขิมจ้องผ้าห่มนิ่ง ค่อยๆ เอื้อมมือไปจับผ้าห่ม แล้วดึงผ้าห่มออกช้าๆ

เมื่อผ้าห่มผืนใหญ่ค่อยๆ เลื่อนต่ำลง สิ่งที่เห็นคือ "อ้น"

ขิมใจหายทันทีเมื่อเห็นอ้นยังนอนอยู่ตรงนี้ ในขณะที่เสียงของโอก็ยังดังมาไม่หยุด เสียงฝีเท้าที่วิ่งไล่จับกัน เสียงหัวเราะไร้เดียงสาของเด็กน้อย

ขิมนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะปลุกอ้นเบาๆ แต่ปลุกยังไงอ้นก็ยังคงหลับอยู่
ขิมตัดสินใจลุกขึ้น เดินย่องไปที่ประตูช้าๆ ประตูเปิดแง้มไว้น้อยๆ พอได้ยินเสียงจากข้างนอกดังเข้ามา ขิมพยายามที่จะนิ่งให้มากที่สุด เมื่อไปถึงประตูขิมมองลอดช่องที่เปิดแง้มไว้
ใจเต้นถี่ขึ้น ถี่ขึ้น

ในความมืด ขิมพยายามปรับสายตา เพ่งมองออกไป ตอนนี้ได้ยินแต่เสียงโอวิ่งไปมาทั่วห้อง พลางส่งเสียงหัวเราะคิกคักอย่างสนุกสนาน

และเมื่อสายตาเริ่มชินกับความมืด เริ่มมองเห็นภาพด้านนอกลางๆ จู่ๆ ประตูก็ปิดกระแทกหน้าขิม

"ปัง!"

ขิมผงะถอยหลังเต็มแรงด้วยความตกใจ พุ่งไปปลุกอ้นทั้งเขย่า ทั้งดึง ทั้งฟาด แต่อ้นก็ยังหลับอยู่
ขิมหันกลับไปจ้องที่ประตู ยืนนิ่งหายใจถี่

แล้วก็มีเสียงทุบประตูพร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก

"หยุดนะ!" ขิมตะโกน "หยุด!"

ขิมหันกลับไปปลุกอ้นอีกครั้ง คราวนี้ขิมลากอ้นลงมาที่พื้น อ้นหลุ่นตุ้บลงไปบนพื้นก่อนจะค่อยๆ ตื่นขึ้นมาแบบงงๆ

เสียงทุบประตูยังดังอยู่พร้อมกับเสียงหัวเราะของโอ อ้นขมวดคิ้วอย่างสงสัยบวกกับอาการงัวเงีย มองไปที่เตียง สลับกับมองกลับมาที่ขิม

อ้นตั้งสติได้ก็ลุกไปที่ประตู โอยืนทุบประตูอยู่ พอเห็นอ้นเปิดประตูออกไปก็หัวเราะ
อ้นก้มลงไปอุ้มหลาน

"เล่นอะไรอีกแล้วโอ ทำไมไม่นอน ดึกแล้วนะ" อ้นพูดทั้งที่ยังงัวเงียอยู่

ระหว่างที่อ้นอุ้มโอเข้ามาในห้อง โอก็หันกลับไปที่ประตูตลอด เหมือนกำลังหัวเราะกับใครสักคน

พออ้นวางโอลงบนที่นอน ขิมก็พูดขึ้นมาว่า

"เค้าไม่นอนที่นี่แล้ว เค้าจะกลับบ้าน"

อ้นหายงัวเงียทันที ทำหน้างง

"เป็นอะไรอ่ะ นี่ตีสามนะขิม" อ้นพูดหลังหันไปมองที่นาฬิกา
 "ไม่รู้อ่ะ เค้าจะกลับ เค้าไม่อยากนอนที่นี่แล้ว
"แล้วจะกลับยังงาย รอให้เช้าก่อนได้มั้ย เดี๋ยวเค้าไปส่ง" อ้นพูด

"เดี๋ยวเค้าขับรถไปแล้วพรุ่งนี้เตงค่อยนั่งแท้กซี่ไปเอา" ขิมยืนกราน
"ไม่เอาน่านี่มันเรื่องอะไร เดี๋ยวก็เช้าแล้ว จะพาโอไปเที่ยวกันไง"

เมื่ออ้นพูดจบโอก็พูดทวน "พรุ่งนี้ปายเที่ยว" แต่หันหน้าไปทางระเบียงเหมือนพูดกับใครสักคน

อ้นกับขิมมองตามโอ

 "นะ เดี๋ยวก็เช้าแล้ว" อ้นหันกลับมาพูดกับขิม


.................................................................................................


ไฟในห้องนอนถูกเปิดสว่างจ้าทั่วทั้งห้อง รวมทั้ง ห้องน้ำ และห้องรับแขก
ขิมนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก จ้องนิ่งไปที่ทีวีที่ปิดอยู่ ส่วนอ้นนั่งตาลอยอยู่ข้างๆ มีโอหลับปุ๋ยอยู่บนตัก นาฬิกาบนผนังบอกเวลา ตีสามสี่สิบนาที


........เดี๋ยวก็เช้าแล้ว.........


ตต.