โกงตายแต่ไม่ตาย
ในชีวิตคนเราจะผ่านเหตุการณ์โกงตายกันสักกี่ครั้ง? ไม่มีใครอยากนับหรอกจริงมั้ย
นี่เคยผ่านเหตุการณ์โกงตายมาตั้งแต่เด็ก ที่จำแม่นคือตอนประถม ราว ป. 5-6 แอบแม่ไปเล่นน้ำกะเพื่อนหลังโรงเรียนเลิก สถานที่คือเป็นอ่างเก็บน้ำที่พึ่งถูกขุดเพื่อกักเก็กน้ำ ซึ่งลึกมากกกก แต่น้ำยังน้อย บางจุดตื้นแค่เข่า บางจุดก็ลึกเอาเรื่อง
จุดที่ไปเล่นกันคือเป็นจุดที่เป็นทางลาดลงไป เราเล่นกันตรงตลิ่งไม่ได้ไปไหนไกลเลย วันแรกผ่านไป ไม่มีอะไร
วันต่อมาแอบมาไปเล่นอีก แต่คราวนี้ช่วงกลางวันฝนตก
แต่ด้วยความเป็นเด็กก็ไม่คิดอะไร ก็ไปเล่นกันที่เดิมปกติสนุกสนาน
ไปกับเพื่อนสาวกลุ่มเดิม 4-5 คน หารู้ไม่ว่า หลังฝนตกวันนั้น
น้ำในอ่างสูงขึ้นกว่าเดิมมาก
แรกๆ ก็เล่นกันตรงตลิ่งปกติ จนกระทั่งเล่นมุดน้ำ เพราะเราว่ายน้ำไม่เป็น แต่มุดน้ำดำน้ำตื้นๆ ได้ ตอนนั้นมุดน้ำแล้วปล่อยให้ตัวลอยขึ้น ลอยคว่ำหน้านิ่งๆ กลั้นหายใจ ปล่อยให้ตัวลอยไปเรื่อยๆ ผ่านไปไม่รู้นานแค่ไหน แต่ในความรู้สึกคิดว่ามันแป้บเดียว พอเริ่มคิดว่า เดี๋ยวจะลึกเกินไป พอละ ก็เลยจะเลิกเล่น แต่พอจะทรงตัวเท่านั้นแหละ
ภาพที่จำได้ติดตา คือ พอจะยืนทรงตัว ตัวก็ดิ่งลงใต้น้ำ หัวจมน้ำมิด พยายามตะกายขึ้นมาหายใจเหนือน้ำ แต่ดีดตัวขึ้นมาได้เต็มที่สุดๆ คือเห็นแค่ผิวน้ำ ตาโผล่พ้นผิวน้ำได้ครึ่งเดียว เป็นภาพที่ติดตามาก จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยลืม ยิ่งพยายามกระโดดขึ้นให้สูงเท่าไหร่ยิ่งจมลงไปกว่าเดิม เพราะผืนดินใต้น้ำเป็นดินโคลน ยิ่งย่ำ ยิ่งลึกลงๆ
ขณะที่ไม่มีสติอะไรแล้ว นอกจากตะเกียกตะกายด้วยความตื่นตระหนก จู่ๆ ก็มีมือมือนึงมาจิกหัว ดึงผมขึ้นจากน้ำ เหมือนจะพยายามลากเข้าฝั่ง พอมีแรงฉุดขึ้นมาเลยพยายามลอยตัวอีกครั้ง สลัดตัวออกจากมือที่พยายามจะช่วยนั้น ดำน้ำตีขากลับเข้าฝั่งอย่างเร็ว
พอถึงฝั่งได้ เพื่อนออกันอยู่ตรงตลิ่งพูดประสานกันฟังไม่ได้ศัพท์ คำแรกที่นี่พูด คือ ด่าเพื่อนค่ะ ด่าเพื่อนว่าทำไมไม่เรียก เพื่อนประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพียงว่า "เรียกแล้ว แต่แกไม่ได้ยิน ยังจะดำออกไปอีก" นางพาลเพื่อนที่นางเกือบทำตัวเองจมน้ำตาย
พอหันกลับไปจึงเจอเจ้าของมือที่ไปช่วยดึงเราขึ้นมาได้อย่างหวุดหวิด เจ้าของมือนั้นก็คือเพื่อนของเราที่ไปด้วยกันนั่นเอง เพื่อนคนเดียวในกลุ่มที่ว่ายน้ำเป็นจริงจัง นางบอกว่านางเรียนว่ายน้ำ ครูสอนแบบนี้เวลาเจอคนจมน้ำ โอย อยากจะขอบคุณคุณครูที่สอนมาดี ขอบคุณคุณแม่เพื่อนที่พาเพื่อนไปเรียนว่ายน้ำ ขอบคุณเพื่อนที่เสี่ยงออกไปช่วย ไม่อย่างนั้นป่านนี้คงมีผีเด็กเฝ้าอ่างเก็บน้ำดำผุดดำว่ายทั้งวันทั้งคืน
มิหนำซ้ำพอขึ้นจากน้ำมา เจอแม่กำลังมาตามหาพอดี เลยโดนหวดด้วยก้านมะยมโชว์เพื่อนไปอีก หลังจากนั้นไม่เคยแอบแม่ไปเล่นน้ำอีกเลย ไม่ใช่เพราะกลัวก้านมะยม แต่กลัวตาย!
คิดย้อนกลับไปทีไรยังนึกกลัว ยังดีที่ตอนนั้นรู้จักสะบัดตัวออกจากเพื่อนแล้วตีขามุดน้ำเข้าฝั่งเอง ถ้าไปกดเพื่อนจมน้ำ ชั้นคงรู้สึกผิดจนวันตาย หรือพาเพื่อนตายคู่คงจะเศร้าน่าดูทั้งเพื่อนที่เหลือและครอบครัวของทุกคน ขอบคุณเพื่อนคนนั้นจริงๆ ที่ได้เคยช่วยชีวิตเราเอาไว้
นี่คือ ประสบการณ์โกงตายครั้งแรก ที่เกิดจากความประมาทและความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตัวเองแท้ๆ ด้วยความเป็นเด็ก ใครจะรู้ว่าเมื่อโตขึ้นมาจะเจอเหตุการณ์โกงตายที่ไม่คาดคิดและสาเหตุไม่ได้เกิดจากตัวเรา!
ตต.
แรกๆ ก็เล่นกันตรงตลิ่งปกติ จนกระทั่งเล่นมุดน้ำ เพราะเราว่ายน้ำไม่เป็น แต่มุดน้ำดำน้ำตื้นๆ ได้ ตอนนั้นมุดน้ำแล้วปล่อยให้ตัวลอยขึ้น ลอยคว่ำหน้านิ่งๆ กลั้นหายใจ ปล่อยให้ตัวลอยไปเรื่อยๆ ผ่านไปไม่รู้นานแค่ไหน แต่ในความรู้สึกคิดว่ามันแป้บเดียว พอเริ่มคิดว่า เดี๋ยวจะลึกเกินไป พอละ ก็เลยจะเลิกเล่น แต่พอจะทรงตัวเท่านั้นแหละ
ภาพที่จำได้ติดตา คือ พอจะยืนทรงตัว ตัวก็ดิ่งลงใต้น้ำ หัวจมน้ำมิด พยายามตะกายขึ้นมาหายใจเหนือน้ำ แต่ดีดตัวขึ้นมาได้เต็มที่สุดๆ คือเห็นแค่ผิวน้ำ ตาโผล่พ้นผิวน้ำได้ครึ่งเดียว เป็นภาพที่ติดตามาก จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยลืม ยิ่งพยายามกระโดดขึ้นให้สูงเท่าไหร่ยิ่งจมลงไปกว่าเดิม เพราะผืนดินใต้น้ำเป็นดินโคลน ยิ่งย่ำ ยิ่งลึกลงๆ
ขณะที่ไม่มีสติอะไรแล้ว นอกจากตะเกียกตะกายด้วยความตื่นตระหนก จู่ๆ ก็มีมือมือนึงมาจิกหัว ดึงผมขึ้นจากน้ำ เหมือนจะพยายามลากเข้าฝั่ง พอมีแรงฉุดขึ้นมาเลยพยายามลอยตัวอีกครั้ง สลัดตัวออกจากมือที่พยายามจะช่วยนั้น ดำน้ำตีขากลับเข้าฝั่งอย่างเร็ว
พอถึงฝั่งได้ เพื่อนออกันอยู่ตรงตลิ่งพูดประสานกันฟังไม่ได้ศัพท์ คำแรกที่นี่พูด คือ ด่าเพื่อนค่ะ ด่าเพื่อนว่าทำไมไม่เรียก เพื่อนประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพียงว่า "เรียกแล้ว แต่แกไม่ได้ยิน ยังจะดำออกไปอีก" นางพาลเพื่อนที่นางเกือบทำตัวเองจมน้ำตาย
พอหันกลับไปจึงเจอเจ้าของมือที่ไปช่วยดึงเราขึ้นมาได้อย่างหวุดหวิด เจ้าของมือนั้นก็คือเพื่อนของเราที่ไปด้วยกันนั่นเอง เพื่อนคนเดียวในกลุ่มที่ว่ายน้ำเป็นจริงจัง นางบอกว่านางเรียนว่ายน้ำ ครูสอนแบบนี้เวลาเจอคนจมน้ำ โอย อยากจะขอบคุณคุณครูที่สอนมาดี ขอบคุณคุณแม่เพื่อนที่พาเพื่อนไปเรียนว่ายน้ำ ขอบคุณเพื่อนที่เสี่ยงออกไปช่วย ไม่อย่างนั้นป่านนี้คงมีผีเด็กเฝ้าอ่างเก็บน้ำดำผุดดำว่ายทั้งวันทั้งคืน
มิหนำซ้ำพอขึ้นจากน้ำมา เจอแม่กำลังมาตามหาพอดี เลยโดนหวดด้วยก้านมะยมโชว์เพื่อนไปอีก หลังจากนั้นไม่เคยแอบแม่ไปเล่นน้ำอีกเลย ไม่ใช่เพราะกลัวก้านมะยม แต่กลัวตาย!
คิดย้อนกลับไปทีไรยังนึกกลัว ยังดีที่ตอนนั้นรู้จักสะบัดตัวออกจากเพื่อนแล้วตีขามุดน้ำเข้าฝั่งเอง ถ้าไปกดเพื่อนจมน้ำ ชั้นคงรู้สึกผิดจนวันตาย หรือพาเพื่อนตายคู่คงจะเศร้าน่าดูทั้งเพื่อนที่เหลือและครอบครัวของทุกคน ขอบคุณเพื่อนคนนั้นจริงๆ ที่ได้เคยช่วยชีวิตเราเอาไว้
นี่คือ ประสบการณ์โกงตายครั้งแรก ที่เกิดจากความประมาทและความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของตัวเองแท้ๆ ด้วยความเป็นเด็ก ใครจะรู้ว่าเมื่อโตขึ้นมาจะเจอเหตุการณ์โกงตายที่ไม่คาดคิดและสาเหตุไม่ได้เกิดจากตัวเรา!
ตต.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น