ว่ากันว่า "เด็กเห็นผี" จริงหรือเปล่า?
หลายสิบปีที่แล้ว
ณ ตึกแถวปูนสองชั้นท้ายหมู่บ้าน ครอบครัวหนึ่งที่เคยอาศัยอยู่กันอย่างสงบสุข
อีกแล้ว....
แต่คราวนี้ ไม่มี ผีตู้เย็น
หลังจากผ่านเหตุการณ์เขย่าขวัญสั่นประสาทกับผีตู้เย็นมาสักพัก ครอบครัวที่สนุกหรรษาก็ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่ของครอบครัว เป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ที่ค่อยๆ เติบโตเป็นน่ารักน่าชัง ช่างพูดช่างเจรจา สร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในบ้าน
เด็กน้อยค่อยๆ มีพัฒนาการขึ้นตามวัย จนถึงวัยที่เริ่มพูด คำแรกๆ ที่เด็กน้อยขี้สงสัยชอบพูดคือ
"ใครน่ะ"
พลางชี้ไปที่ใครก็ตามที่เดินผ่าน หรือเดินเข้ามาหา ใครก็ตามที่แปลกหน้า เด็กน้อยก็จะร้องถามซ้ำๆ จนกว่าจะได้คำตอบ
แล้ววันนึง ขณะที่เด็กน้อยกำลังเล่นสนุกอยู่บนชั้นสองกับคนที่บ้าน จู่ๆ เด็กน้อยก็เดินเตาะแตะไปที่ประตูที่เปิดอยู่ซึ่งด้านล่างเป็นบันไดลงไปที่ชั้นล่าง
เด็กน้อยยืนอยู่ริมประตู ชี้มือน้อยๆ ลงไปที่บันได้พร้อมเอ่ยขึ้นเสียงดังแจ้ว
"ใครน่ะ"
พร้อมสายตาที่จับจ้องอยู่ที่บันไดด้านล่างและมือที่ชี้ค้างอยู่ท่านั้น คนที่บ้านรีบชะโงกหน้าลงไปที่บันได
...ไม่มีใคร...
เด็กน้อยค่อยๆ เติบใหญ่เป็นสาวน้อยที่ตัวโตขึ้น พูดเก่งขึ้น วิ่งปร๋อ และเป็นจอมซ่าในแก็งค์ฟันน้ำนม เจื้อยแจ้วเป็นคนแก่ในร่างเด็ก ที่ยังคงความสดใสร่าเริง ไม่กลัวใครหรืออะไรเหมือนเดิม
กระทั่งคืนนึง ขณะที่เด็กน้อยกำลังนั่งเล่นกับเพื่อนต่างวัยบนชั้นสอง...อีกแล้ว เพื่อนต่างวัยของนางกำลังนั่งทำการบ้านอยู่กับพื้นห้อง ทั้งสองคนคุยเล่นกันสนุกสนาน ส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ้ากกันตามประสา
แต่แล้วจู่ๆ เด็กน้อยก็เงียบ ก้มหน้าก้มตามองมือตัวเอง
เพื่อนสังเกตุเห็นความผิดปกติ เด็กน้อยไม่เคยมีอาการแบบนี้ นางไม่เคยกลัวใครหรืออะไร จู่ๆ นางก็เงียบ ซึ่งปกตินางไม่เคยเงียบนอกจากเวลาหลับ
เพื่อนเริ่มสะกิดแล้วเรียกนาง นางสะบัดมือแล้วยิ่งก้มลงเหมือนหลบตาใครบางคน
เพื่อนนางเริ่มหันมองไปรอบๆ ตัว ห้องทั้งห้องมีเพียงนางสองคน แล้วก็เรียกเด็กน้อยอีกครั้ง
"เป็นอะไร"
เด็กน้อยก้มหน้าก้มตามองมือตัวเองตลอดเวลา ไม่พูดไม่จา ทำท่าเหมือนมีใครเข้าไปประชิดแล้วนางก็พยายามหลบ
เพื่อนนางเห็นอาการไม่สู้ดี รีบหอบการบ้านอุ้มนางลงไปที่ชั้นล่างอย่างไว
หลังจากนั้น ก็ไม่ค่อยมีใครอยากอยู่กับนางตามลำพังยามค่ำคืน โดยเฉพาะ "บนชั้นสอง"
ตต.
ณ ตึกแถวปูนสองชั้นท้ายหมู่บ้าน ครอบครัวหนึ่งที่เคยอาศัยอยู่กันอย่างสงบสุข
อีกแล้ว....
แต่คราวนี้ ไม่มี ผีตู้เย็น
หลังจากผ่านเหตุการณ์เขย่าขวัญสั่นประสาทกับผีตู้เย็นมาสักพัก ครอบครัวที่สนุกหรรษาก็ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่ของครอบครัว เป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ที่ค่อยๆ เติบโตเป็นน่ารักน่าชัง ช่างพูดช่างเจรจา สร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในบ้าน
เด็กน้อยค่อยๆ มีพัฒนาการขึ้นตามวัย จนถึงวัยที่เริ่มพูด คำแรกๆ ที่เด็กน้อยขี้สงสัยชอบพูดคือ
"ใครน่ะ"
พลางชี้ไปที่ใครก็ตามที่เดินผ่าน หรือเดินเข้ามาหา ใครก็ตามที่แปลกหน้า เด็กน้อยก็จะร้องถามซ้ำๆ จนกว่าจะได้คำตอบ
แล้ววันนึง ขณะที่เด็กน้อยกำลังเล่นสนุกอยู่บนชั้นสองกับคนที่บ้าน จู่ๆ เด็กน้อยก็เดินเตาะแตะไปที่ประตูที่เปิดอยู่ซึ่งด้านล่างเป็นบันไดลงไปที่ชั้นล่าง
เด็กน้อยยืนอยู่ริมประตู ชี้มือน้อยๆ ลงไปที่บันได้พร้อมเอ่ยขึ้นเสียงดังแจ้ว
"ใครน่ะ"
พร้อมสายตาที่จับจ้องอยู่ที่บันไดด้านล่างและมือที่ชี้ค้างอยู่ท่านั้น คนที่บ้านรีบชะโงกหน้าลงไปที่บันได
...ไม่มีใคร...
เด็กน้อยค่อยๆ เติบใหญ่เป็นสาวน้อยที่ตัวโตขึ้น พูดเก่งขึ้น วิ่งปร๋อ และเป็นจอมซ่าในแก็งค์ฟันน้ำนม เจื้อยแจ้วเป็นคนแก่ในร่างเด็ก ที่ยังคงความสดใสร่าเริง ไม่กลัวใครหรืออะไรเหมือนเดิม
กระทั่งคืนนึง ขณะที่เด็กน้อยกำลังนั่งเล่นกับเพื่อนต่างวัยบนชั้นสอง...อีกแล้ว เพื่อนต่างวัยของนางกำลังนั่งทำการบ้านอยู่กับพื้นห้อง ทั้งสองคนคุยเล่นกันสนุกสนาน ส่งเสียงหัวเราะเอิ๊กอ้ากกันตามประสา
แต่แล้วจู่ๆ เด็กน้อยก็เงียบ ก้มหน้าก้มตามองมือตัวเอง
เพื่อนสังเกตุเห็นความผิดปกติ เด็กน้อยไม่เคยมีอาการแบบนี้ นางไม่เคยกลัวใครหรืออะไร จู่ๆ นางก็เงียบ ซึ่งปกตินางไม่เคยเงียบนอกจากเวลาหลับ
เพื่อนเริ่มสะกิดแล้วเรียกนาง นางสะบัดมือแล้วยิ่งก้มลงเหมือนหลบตาใครบางคน
เพื่อนนางเริ่มหันมองไปรอบๆ ตัว ห้องทั้งห้องมีเพียงนางสองคน แล้วก็เรียกเด็กน้อยอีกครั้ง
"เป็นอะไร"
เด็กน้อยก้มหน้าก้มตามองมือตัวเองตลอดเวลา ไม่พูดไม่จา ทำท่าเหมือนมีใครเข้าไปประชิดแล้วนางก็พยายามหลบ
เพื่อนนางเห็นอาการไม่สู้ดี รีบหอบการบ้านอุ้มนางลงไปที่ชั้นล่างอย่างไว
หลังจากนั้น ก็ไม่ค่อยมีใครอยากอยู่กับนางตามลำพังยามค่ำคืน โดยเฉพาะ "บนชั้นสอง"
ตต.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น