บางครั้ง ชีวิตก็เหมือนการอ่านหนังสือเล่มโตๆ เล่มหนึ่ง

บางครั้ง ชีวิตก็เหมือนการอ่านหนังสือ...หนังสือเล่มโตๆ เล่มนึง

ที่อาจทำให้เรารู้สึกท้อตั้งแต่ยังไม่เริ่มอ่าน


เล่มหนาขนาดนี้จะอ่านจบได้ไง?

เมื่อไหร่จะอ่านจบ?

ชาตินี้คงอ่านไม่จบละมั้ง?

ทำยังไงจะอ่านทันละเนี่ย?


ความท้อแท้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม บวกกับความไม่มั่นใจในตัวเองว่าจะสามารถอ่านหนังสือเล่มโตขนาดนั้นได้จบและทันตามเวลาที่มีอยู่ บางครั้งกลายเป็นความรู้สึกที่สะกัดกั้นไม่ให้เราเริ่มเปิดอ่านมันสักที เพราะติดอยู่กับความคิดที่ว่า "ไม่มีทางอ่านทันหรอก ยังไงก็อ่านไม่ทัน อ่านไม่จบแน่"


แต่เมื่อเราลองเปลี่ยนความคิดใหม่ ค่อยๆ คิดว่า ถ้าเราค่อยๆ อ่านไป สักวันนึงมันก็ต้องจบ
เมื่อเราลองเปิดอ่าน โดยลืมความกังวลที่ว่า จะอ่านไม่ทัน จะอ่านไม่จบ จะอ่านไม่ไหว
เมื่อเราลองคิดว่า ถ้าเราไม่ลงมือเริ่มอ่านวันนี้ เราก็จะเสียเวลาไปเรื่อยๆ หน้าแรกก็จะไม่มีวันได้เปิดอ่าน และหนังสือเล่มโตเล่มนี้ก็ไม่มีวันที่เราจะอ่านจบ อย่างที่เราคิดไว้แต่แรก

เมื่อเราเปลี่ยนความคิด เปลี่ยนมุมมอง และเริ่มลงมืออ่าน โดยไม่สนใจเวลาที่มี และทิ้งความกังวลทุกอย่าง เมื่อนั้น เราอาจมาถึงจุดที่ เรามาถึงครึ่งทางแล้ว เราอ่านมาถึงครึ่งเล่มแล้ว และอีกไม่นานเราก็จะไปถึงหน้าสุดท้าย อีกไม่นานเราจะต้องทำสำเร็จ


ชีวิตก็เหมือนกัน บางสิ่งบางอย่างที่ขวางอยู่ตรงหน้า เราไม่กล้าที่จะก้าวข้ามมัน เพราะเราคิดว่ามันใหญ่เกินกว่าที่เราจะรับมือไหว เราคิดว่ามันยากเกินไปที่เราจะทำมันได้ และเราก็จะไม่กล้าที่จะเริ่มต้นกับมัน และเวลาก็ค่อยๆ หมดไป


แต่เมื่อเราลองเปลี่ยนความคิด เราจะพบว่า ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ ถ้าคิดจะลงมือทำ และไม่มีอะไรที่ยากเกินที่คนๆ นึงจะฝ่าฟันไปได้ แม้อาจต้องใช้เวลามากหน่อยก็ตาม


และแม้บางครั้ง อุปสรรคหรือบางเรื่องที่เราต้องเจอในชีวิต อาจจะยิ่งใหญ่กว่าหนังสือเล่มโตๆ เล่มนึงมากนัก แต่เชื่อเหลือเกินว่า ไม่มีอะไรที่ยิ่งใหญ่เกินความคิดหรือหัวใจของคนเรา


ถ้าคิดว่าทำได้ ก็ "ทำได้" แต่ถ้าคิดว่าทำไม่ได้ ก็คือ "ทำไม่ได้"

= สมการง่ายๆ ของการใช้ชีวิตและการอ่านหนังสือ





ตต.