หนังจบอารมณ์ไม่จบ: The Danish Girl เดอะ เดนนิช เกิร์ล (2015)
ไม่ใช่อารมณ์ร่วมกับหนังนะ แต่เป็นอารมณ์ในการเขียน :P
วันนี้กลับมาอีกครั้งด้วย The Danish Girl เป็นหนังที่เข้าฉายตั้งแต่ปี 2015 แต่พึ่งมีโอกาสได้ดูเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งก็ไม่นานเท่าไหร่ แค่ปลายปีที่แล้วนี่เอง :P
เรื่องนี้ต้องบอกเลยว่า ดูแล้วรู้สึกว่าเป็นหนังที่...เศร้า
เศร้าแบบ...แปลกๆ เศร้าปนสุข เศร้าปนขมขื่นแบบประหลาดๆ ไม่ได้เศร้าแบบร้องไห้ น้ำตาไหลพรากๆ แต่เศร้าแบบ น้ำตาตกอยู่ข้างใน
อาจจะเพราะนางเอกเรื่องนี้ไม่ใช่คนร้องไห้ฟูมฟาย จนทำให้เราต้องร้องตามขนาดนั้น แม้บางฉากจะบีบอารมณ์สุดๆ
แต่ดูเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง แล้วก็ค่อนข้างเก็บความรู้สึกเนอะ
ฉากที่บอกว่า "ฉันคิดถึงสามีของฉัน ฉันอยากเจอสามีของฉัน
อยากกอดเค้า เอาเค้ากลับมาที" นี่คือแบ่บ โอย สงสารนางมาก
คือคงคิดถึงสามีมากจริงๆ
มันคือ การสูญเสียสามี สูญเสียคนรัก ในรูปแบบที่ถ้าไม่เจอกับตัวเองคงไม่เข้าใจจริงๆ
คงไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกนั้นได้เลยเอางี้ดีกว่า
แต่เกอร์ดาร์เธอก็รักสามีมากเนอะ รักแบบไม่มีเงื่อนไขจริงๆ
รักจนสามารถยอมปล่อยให้เค้าได้มีชีวิตของเค้าเอง แม้ว่าชีวิตใหม่ของเค้าจะไม่มีเราอยู่ก็ตาม
แม้จะต้องเจ็บปวดแค่ไหนแต่ดูเป็นความเจ็บปวดที่พร้อมจะเสียสละ
แค่ได้เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขก็พอ หัวใจเธอช่างน่ากราบ
รู้สึกโกรธไอนาร์ ทำไมถึงดูเห็นแก่ตัวขนาดนั้น ดูใจร้ายมากที่หันหลังให้คนที่รักกันมานาน
คนที่เรียกว่า "คู่ชีวิต"
ดูพร้อมที่จะมีชีวิตใหม่โดยไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนึงกำลังเจ็บปวดแค่ไหน เคยมีชีวิตที่ผ่านมาด้วยกันยังไง แล้วชีวิตที่เหลือของเธอจะเป็นยังไง
แต่ตอนจบ คือ ไม่คาดคิดเลยว่าจะจบลงแบบนั้น สงสารลิลี่มาก ในขณะเดียวกัน การสูญเสียคนรักไปถึงสองครั้ง ในรูปแบบที่แตกต่างกัน ก็ช่างโหดร้ายเหลือเกินสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆ
คนนึง
รู้สึกอินประหนึ่งว่าตัวเองเป็นเกอร์ดาร์เลยทีเดียว
เรื่องนี้ อยากชม Eddie Redmayne มากว่าเล่นได้เนียนม้ากก
คือเล่นเอาเราอินกับลิลี่มากอ่ะ นึกว่าเธอคือ ”ลิลี่” จริงๆ เสียอีก ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังติดภาพที่เล่นเป็นสตีเฟ่น
ฮอกกิ้งอยู่เลย เรื่องนั้นว่าเล่นเนียนแล้วนะ นี่ถ้าไม่มีพี่ลีโอฆ่าหมี นี่ว่าลิลี่ได้ออสก้าร์ตัวที่สองจากเรื่องนี้แน่นวล
ดูหนังจบแล้วก็หันไปมองคนข้างๆ พลางสงสัย
“เธอมีลิลี่ซ่อนอยู่ในตัวป่ะ?”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น