หนังจบอารมณ์ไม่จบ: The Theory of Everything ทฤษฎีรักนิรันดร (2014)

 

หนังเรื่องนี้ สำหรับเรา เราคิดว่าเป็นหนังที่ให้อะไรเรามากทีเดียว ที่สำคัญเลยคือ “แรงบันดาลใจ”

 

หนังเล่าเรื่องราวของสตีเฟน ชายหนุ่มอนาคตไกลที่ชีวิตกำลังไปได้ดีกับการเรียนปริญญาเอกทางด้านฟิสิกส์ ที่มหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงที่สุดของอังกฤษ ในด้านความรัก เขาก็กำลังตกหลุมรักกับเจน สาวอักษรศาสตร์ที่แสนน่ารักอ่อนหวาน ทั้งคู่ดูเป็นคู่ที่น่ารัก เหมาะสม ความรักกำลังไปได้ดี ทุกอย่างดูเหมือนกำลังไปได้สวย

กระทั่งวันนึง สตีเฟน ล้มป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง หมอวินิจฉัยว่าเขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีก 2 ปี ในตอนแรกสตีเฟนดูเหมือนจะยอมรับไม่ได้กับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิตนี้ เขาเกือบล้มเลิกความตั้งใจในการเรียน เก็บตัวอยู่คนเดียว ตัดขาดตัวเองจากโลกภายนอก แม้แต่กับเจน คนรักของเขา 

แต่แล้วเจนก็เป็นคนที่ทำให้เขากลับมาฮึดสู้อีกครั้ง จนสามารถเรียนจบปริญญาเอกก่อนใครเพื่อน แม้ในตอนนั้นร่างกายของสตีเฟนจะเริ่มย่ำแย่ลงเรื่อยๆ จนเกือบจะเดินไม่ได้แล้วก็ตาม

เวลาล่วงเลยไปปีแล้วปีเล่า จนถึงทุกวันนี้ผ่านมาหลายสิบปี สตีเฟนก็ยังคงมีชีวิตอยู่ แม้จะต้องใช้ชีวิตอยู่บนรถเข็นเกือบตลอดเวลา แต่เขากลับไม่เคยย่อท้อต่อโชคชะตา ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาได้คิดค้นทฤษฎี ได้ทำงาน ได้สร้างชื่อเสียง ได้เขียนหนังสือ เป็นที่รู้จักของผู้คนมากมาย

ผู้ชายขี้เล่น มีอารมณ์ขัน แถมยังฉลาดปราดเปรื่องคนนี้ ยังคงมีความสุข มีรอยยิ้ม อยู่เสมอ เราตกหลุมรักผู้ชายคนนี้ได้อย่างง่ายดายตั้งแต่เริ่มเรื่อง กระทั่งถึงฉากสุดท้ายที่แม้เขาจะเดินไม่ได้ พูดไม่ได้ และหน้าตาไม่ได้หล่อเหลาเหมือนอย่างในตอนแรกก็ตาม และเชื่อว่าในชีวิตจริง ศาสตราจารย์สตีเฟน ฮอวคิงก็คงเป็นที่รักของผู้คนรอบข้างเช่นเดียวกัน

ในเรื่องเนื้อหาของหนัง ตอนเริ่มเรื่องเราอิ่มใจกับความรักมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งของสตีเฟนกับเจนมาก ช่างอบอวลไปด้วยไอรัก และความโรแมนติค กระทั่งเมื่อถึงจุดเปลี่ยนของชีวิต เจนก็ยังไมคิดจะทิ้งเขา เธอยืนกรานจะแต่งงานกับเขา และดูแลเขามาตลอดแม้ว่าเขาจะต้องอยู่บนรถเข็นตลอดเวลา จะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ จะพูดไม่ได้ ยังไงก็ตาม จนเราเกิดความคิดว่า “นี่แหละ รักแท้” 

เราชื่นชมเจนมาก ชื่นชมในความเข้มแข็ง ความแข่งแกร่งของจิตใจ ชื่นชมในรักแท้ที่เจนมีให้เขา จนเกิดคำถามกับตัวเองว่า ถ้าเป็นเรา เราจะเข้มแข็งได้อย่างเจนไหม เราจะทำได้อย่างเจนไหม จะรักและดูแลคนรักของเราได้เท่านี้ไหม เรานับถือหัวใจของเจนจริงๆ

แต่แล้ว...ตอนจบ ก็ทำให้เราถึงกับ ห้ะ อะไรนะ ว่าไงนะ

“แล้วเจนกับโจนาธานก็แต่งงานอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” คือไร?

คือ...เกิดคำถามซ้ำๆ รัวๆ ว่า “เจน เธอทิ้งเขาทำไม หื๊อ เธอทิ้งเขาทำไม”
โกรธ กระฟัดกระเฟียดมาก อารมณ์เปลี่ยนทันที

รักแท้ไม่มีจริงสินะ ที่ฟินมาตั้งแต่ต้นเรื่อง คือ จบค่ะ

สรุป หนังเรื่องนี้ เป็นหนังที่ทำให้ยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ และบางครั้งหัวเราะไป ร้องไห้ไป เป็นหนังที่อิ่ม ฟิน อิน ดูหนังจบแล้วทำให้อยากอ่านหนังสือ อยากรู้ว่าเรื่องราวในหนังสือต่างจากในหนังมากน้อยแค่ไหน

และสุดท้าย I love you, Stephen Hawking.

ตต.

**ขอขอบพระคุณภาพจากภาพยนตร์เรื่อง The Theory of Everything ทฤษฎีรักนิรันดร (2014)