ตอน: "แรงบันดาลใจ" สำคัญนะ

ตอนทำ blog ใหม่ๆ เขียนบทความลง blog เกือบทุกวันจนมีคนถามว่า

ตต.ไปเอาอะไรมาเขียนได้ทุกวัน

      ตต. เป็นคนที่ชอบคิด ชอบเขียนอะไรอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ยุคสมัยมันเปลี่ยนไป จากเขียนใส่ไดอารี่ มาเป็นโพสต์ลงใน FB จนมาถึง Blog นี้ บทบาทอาจจะแตกต่างกันนิดหน่อยเท่านั้นเอง

     แรงบันดาลใจในการเขียน ส่วนมากเกิดขึ้นตอนกำลังเดินทาง กับ เวลาที่ปิดไฟทิ้งตัวลงนอน

     เวลาเดินทาง ได้พบเห็นผู้คน ได้พบผ่านเรื่องราว สถานที่ต่างๆ ได้เห็นทุกชีวิตที่กำลังขับเคลื่อน แค่นั่งรถไปเงียบๆ เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง เวลานั้น...ความคิดของ ตต. จะเริ่มทำงาน สมองจะโลดเล่น ความคิดจะพรั่งพรู จะมีอะไรเกิดขึ้นในหัวเต็มไปหมด จนบ่อยครั้งที่ต้องรีบหาอะไรขึ้นมาจด ซึ่งก็มักจะเป็นสมาร์ทโฟน จิ้มๆ ลงไปบันทึกไว้ก่อนจะลืม

     เวลาจะนอนก็เช่นกัน...ช่วงที่หัวถึงหมอนเตรียมจะหลับ สมองมักจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือ

มักจะมีอะไรต่ออะไรผุดขึ้นมาในหัวเต็มไปหมด จนต้องรีบหาอะไรมาจดๆ เอาไว้

     เวลาที่คิดอะไรไม่ออก สมองตันๆ รู้สึกต้องการแรงบันดาลใจบางอย่าง ตต. จึงมักจะออกเดินทาง

    สิ่งที่คิด สิ่งที่เขียน จึงไม่ใช่มาจากแค่เรื่องราวส่วนตัวของ ตต. แต่บางครั้ง เป็นสิ่งที่ ตต. ได้พบเจอ ได้พบเห็นในชีวิต ระหว่างการเดินทาง การเดินทางทั้งชีวิตของตต.

     มีคนบอกว่า ตต. ชอบตั้งคำถามมากมายอยู่ตลอดเวลา 

ก็น่าจะจริง เวลาที่ ตต. เดินทาง จะเกิดคำถามขึ้นในใจมากมายคำถามต่อโลก คำถามต่อชีวิต คำถามต่อทุกสิ่งอย่าง จนเกิดเป็นความคิด กลั่นกรองออกมาเป็นบทความ หรือบางครั้งอาจไม่ได้กรั่นกรองก็ตาม :P

     แต่วันนี้ ตต. พึ่งได้ตระหนักว่า ตต. ไม่ได้เขียนบทความลง blog มา 17 วันแล้ว

เพราะอะไร? ตต. ตั้งคำถามกับตัวเอง

และคำตอบ คือ ตต. ไม่มีแรงบันดาลใจ

"แรงบันดาลใจ" ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับ ตต. ในการเขียน

ตต. ออกเดินทาง

ตต. ได้คิด

ตต. ได้ตั้งคำถามอยู่ตลอดเวลา

แต่ตอนนี้ต่างไปตรงที่ว่า

ตต. ขาดแรงบันดาลใจ

แรงบันดาลใจที่จะเรียบเรียงความคิดเยอะแยะมากมายในหัวนั้นออกมาเป็นบทความ

>_<

ตต.